Sa totoo lang, natatawa ako kasi nagsusulat ako ng tungkol sa mga bagay na ito. There were people na alam kung paano nagsimula ang relasyon naming dalawa. Napaka konti ng tao na nakaalam kung paano kami ulit nagkita at nakakatawa mang aminin "nagkakilala".
We are complete strangers when we meet each other again, malayo na pala kaming dalawa. We are keeping the relationship now for 5 successful years..at alam kong it will count more.
May mga blogs na akong isinulat tungkol sa kanya, tungkol sa relastionship namin pero ang nakakapagtaka don, sa bawat araw na aalalahanin ko kung paano kami nagkita at nagkakilala ulit, hindi ko maiwasang kiligin at maiyak.
Mahirap akong isorpresa, I almost knew a lot of surprises and of course the tricks to make is a success pero nung araw na nakita ko ulit sya after 8 years, yun ang pinaka surprising event sa buhay ko.
He came just in time. Nakakatawa nga e kasi napakaraming beses na din akong "nag emote" para makipaghiwalay, pero at the end of the day, iniisip ko, anong part ba ng limang taong relasyon namin ang hindi ako naging masaya?
Naiiyak ako, kasi wala. Wala akong dahilan para iwan sya, para hindi sya mahalin, para hindi sya hintayin.
He may not be here physically, pero napakaswerte ko dahil kahit minsan hindi ko naramdaman na nabawasan ang pagmamahal niya. Kahit minsan hindi ko naramdamn na hindi ako mahalaga. There was never a day that he stops courting me.
Wala akong maalalang panahon na hindi nya ipinakita sa akin yung tama kapag magulo na ang lahat. I am stubborn, sabi nga nila intimidating ako masyado but this man makes me the real me..
And there is no place i love the most...but beside him...just beside him.
We are complete strangers when we meet each other again, malayo na pala kaming dalawa. We are keeping the relationship now for 5 successful years..at alam kong it will count more.
May mga blogs na akong isinulat tungkol sa kanya, tungkol sa relastionship namin pero ang nakakapagtaka don, sa bawat araw na aalalahanin ko kung paano kami nagkita at nagkakilala ulit, hindi ko maiwasang kiligin at maiyak.
Mahirap akong isorpresa, I almost knew a lot of surprises and of course the tricks to make is a success pero nung araw na nakita ko ulit sya after 8 years, yun ang pinaka surprising event sa buhay ko.
He came just in time. Nakakatawa nga e kasi napakaraming beses na din akong "nag emote" para makipaghiwalay, pero at the end of the day, iniisip ko, anong part ba ng limang taong relasyon namin ang hindi ako naging masaya?
Naiiyak ako, kasi wala. Wala akong dahilan para iwan sya, para hindi sya mahalin, para hindi sya hintayin.
He may not be here physically, pero napakaswerte ko dahil kahit minsan hindi ko naramdaman na nabawasan ang pagmamahal niya. Kahit minsan hindi ko naramdamn na hindi ako mahalaga. There was never a day that he stops courting me.
Wala akong maalalang panahon na hindi nya ipinakita sa akin yung tama kapag magulo na ang lahat. I am stubborn, sabi nga nila intimidating ako masyado but this man makes me the real me..
And there is no place i love the most...but beside him...just beside him.
No comments:
Post a Comment